Lubelscy Terytorialsi podpisali porozumienie z LSCDN

2 Lubelska Brygada Obrony Terytorialnej zawarła z Lubelskim Samorządowym Centrum Doskonalenia Nauczycieli porozumienie na rzecz wzmocnienia zdolności obronnych państwa. Podpisanie dokumentu wpisuje się w szereg działań, jakie podejmują obie instytucje w kwestii promocji i kształcenia postaw patriotycznych i proobronnych.  Jednym z istotnych założeń porozumienia jest kontynuacja organizacji przez Terytorialsów wsparcia merytorycznego oraz szkoleń dla zrzeszonych w LSCDN nauczycieli przedmiotu edukacja dla bezpieczeństwa. Do tej pory instruktorzy 2LBOT przeszkolili ponad 130 nauczycieli tego przedmiotu.

Wierzę, że podpisane dzisiaj porozumienie wpłynie na umacnianie zdolności obronnych Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. poprzez przygotowanie żołnierzy i nauczycieli do współdziałania w różnych stanach gotowości obronnej państwa, jak i w zapobieganiu, przeciwdziałaniu oraz reagowaniu na zaistniałe sytuacje kryzysowe. Z pewnością przyczyni się również do szerzenia idei Wojsk Obrony Terytorialnej wśród kadry nauczycielskiej naszego województwa, a poprzez to do pozyskania nowych, wartościowych żołnierzy spośród tego grona – powiedział dowódca 2 LBOT płk Zbigniew Krzyszczuk.

Wojska Obrony Terytorialnej jako jedyny rodzaj sił zbrojnych oferują możliwość pogodzenia pracy zawodowej, obowiązków rodzinnych i innych dotychczasowych aktywności ze służbą na rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa. Dlatego też ta forma służby jest tak chętnie przez nauczycieli wybierana. W szeregach 2LBOT ponad 100 żołnierzy to  czynni zawodowo nauczyciele, pełniący służbę w  batalionach dyslokowanych w rejonie województwa lubelskiego: w Lublinie, Dęblinie, Białej Podlaskiej, Kraśniku lub Zamościu.  

Liczebność Wojsk Obrony Terytorialnej przekroczyła już 36 tys. żołnierzy. Wojska Obrony Terytorialnej to piąty rodzaj Sił Zbrojnych obok Wojsk Lądowych, Sił Powietrznych, Marynarki Wojennej i Wojsk Specjalnych, formalnie powstały na początku 2017 roku. Na czas wojny głównym zadaniem WOT jest wsparcie wojsk operacyjnych, natomiast w czasie pokoju – wsparcie operacji reagowania kryzysowego, w tym przeciwdziałanie skutkom klęsk żywiołowych.